Jest wiele czynników, które mają wpływ na to jak ostatecznie wygląda betonowa posadzka przemysłowa. Kluczowy jest beton i jego logistyka, czyli dostarczanie go na budowę. Czasami ta logistyka, jak i sam beton, pozostawiają wiele do życzenia. Jesteśmy w trakcie betonowania i trudno cokolwiek z tym zrobić. A beton jest po stronie Zamawiającego. Firma wykonująca posadzkę musi zabudować i obrobić to co ma. A efekt finalny nie zawsze zadowala Inwestora.

Posadzki dla ludzi z wyobraźnią

Ile razy po wykonaniu posadzki z takiego, gorszej jakości i słabo dostarczanego betonu, Wykonawca posadzki słyszy: „Nie tak to sobie wyobrażałem„. Wątpliwości budzą odbarwienia, plamy, przetarcia, niedotarcia itp. Wszystkie inne parametry jak równość, odporność na ścieranie i jej przemysłowy charakter się zgadzają. Tylko wygląd się nie podoba. Pomimo tego, że to najtańsza dostępna posadzka na rynku. Miała jednak był jednolita, ładna i błyszcząca. Co w takim przypadku robić?

Szlifowanie posadzki, polerowanie i impregnacja

Można spróbować podnieść jej estetykę przez przeszlifowanie całej powierzchni podsadzki, zaimpregnowanie preparatami krzemianowymi lub krzemionkowymi oraz domknięcie powierzchni preparatem polimerowym. Należy jednak podkreślić, że ta metoda wizualnie podnosi walory posadzki. Jednak połysk wyciągnie bezwzględnie wszystkie „niuanse” wizualne i Inwestor musi być na to przygotowany.

Dobrym pomysłem jest po prostu wykonanie próby w mało rzucającym się w oczy miejscu. Tak, mniej więcej, będzie to wyglądało i albo Inwestor to akceptuje i można przystąpić do prac, albo nie akceptuje i trzeba szukać innej metody.

Malowanie posadzki dyspersją epoksydową

Na tym etapie trzeba zaznaczyć, że mówimy tu o „malowance” – cienko powłokowej posadzce. Wykonanie posadzki żywicznej o grubości około 1,5 mm nie wchodzi na tym etapie w rachubę bo to zupełnie inny rodzaj posadzki.

Takie „malowanki” potrafią być również bardzo wytrzymałe. Są jednobarwne, a posadzka uzyskuje jednolity kolor. Nie ma już przebarwień i plam. Cienka powłoka przykrywa większość (jeśli nie wszystkie) niedoskonałości powstałe w wyniku zacierania kiepskiej jakości betonu.

Kto ma za to zapłacić?

Kluczowe jest to, na co Wykonawca umówił się z Zamawiającym. Czego Zamawiający był świadomy podpisując umowę. Czy dodatkowo wiedział jakie ryzyko ponosi wybierając taką posadzkę a nie inną? Czy wiedział, jaką część ryzyka ponosi biorąc odpowiedzialność za zakup i odstawę betonu?

Jeśli umowa została przygotowana prawidłowo i Wykonawca nie popełnił błędu wykonawczego, to za te wszystkie zabiegi ponoszące estetykę wykonanej posadzki powinien zapłacić Inwestor. Posadzka przemysłowa ma spełniać przede wszystkim parametry użytkowe, nawet jeśli Inwestor nie tak sobie to wyobrażał.

Za spełnianie wygórowanych wymagań Inwestora, w stosunku do jakości betonu jaki zamówił, w zakresie wyglądu posadzki po prostu trzeba będzie dopłacić.